गुरुवार, ७ ऑक्टोबर, २०१०

परत तेच

परत तोच काळाकुट्ट अंधार....,
हवेत पसरलाय तोच गारवा...,
रातकिड्यांची तीच ती अखंड किरकीर...,
वाऱ्‍याच्या मंद झुळकीसरशी होणारी पानांची सळसळही तीच...,
दिव्याच्या काजळीची छतावर फिरणारी नक्षी....,
मधुनच ओरडणारा चुकार पक्षी....,
नीरव शांततेला चिरुन टाकतोय वेडा...,
केवढा भयाण आवाज करतेय घड्याळाची टिकटिक....,
सहन नाही होत तीच ती छातीतली धकधक....,
दुरवर ऐकु येतोय आगगाडीचा तोच आवाज....,
म्हणजे तीन वाजलेच आजही....,
पाचसहा वर्षांपासुन असचं चाललय आयुष्य आपलं...., ह्रद्याचे ठोके ऐकत पडून राहणं..., परवापरवापर्यत पुस्तकांची साथ होती, मात्र आता तिही नाहीत...,
उरलेत फक्त...,
सताड उघडे डोळे अन् नजरेपुढून धावणारी अगणित स्वप्नं...,
सलतय मनात खोल कुठे...,
आस लागलीय सखे...
बस झाली आता ही प्रतिक्षा...,
वाट पाहतोय मी केव्हाचा.....,
कधी येणार तु......,
कधी येणार तु.........

1 टिप्पणी: